அமுத சுரபி

அந்திசாயும் நேரங்களில் ஆற்றாங்கரை ஒரங்களில் நாணல் ஆடும் கரையினிலே
நாணத்தோடு நீ நின்றாய்

வானம் பார்த்த பூமியாக நான்
கானம் பாடும் குயிலாக நீ
சேற்றுக்குள்ளே செந்தாமரை நீ
ஆற்றில் ஆடும்தென்றல் நான்

தஞ்சமுன்னு வந்தவனை
நெஞ்சத்திலே வாங்கி விடு
தாரமுன்னு பட்டம் தந்து
தோளிரண்டில் தாங்கிக்கிறேன்

பாசவலை வீழும்போது
பறவை பறக்க முடியாது
நேசத்தோடு நான் நின்றேன்
மோசம் செய்யாம வா புள்ளே

மனசாலே நான் நினைத்தேன்
மகராணி நீ வேண்டும்
ஆளைக்கொல்லும் ஆபத்து காதல்
உன் அன்பாலே விலகாதா ?

கோவை போல இதழைக் கண்டேன்
குங்குமச் சிமிழைக் கண்டேன்
மஞ்சத்தாலி செஞ்சு வாரேன்
கொஞ்சும் கிளியே நெஞ்சில் அணை

சரஸ்வதிராசேந்திரன்