சங்கத்தமிழ்கவிதை பூங்கா

காட்டுப்பூ பூத்திருக்கு
கன்னி மனம் காத்திருக்கு
காலக் கருக்கலிலே
களத்து மேடு போற மச்சான்
கடக் கண்ண காட்டிவிடு
கஞ்சி கொண்டு நானும் வாரேன்

செக்கச் செவத்தப் பெண்ணே
செவியெல்லாம் இன்பத்தேனே
வெயிலிலே வராதே கண்ணேஉன்
வெள்ளத்தோளு கருத்துவிடும்

மாமன் பெத்த மாரிமுத்தே என்
மனசுக்கேத்த சிரிப்பழகா
வெயிலு படாம வாழமுடியுமா
வெள்ளாமை விடாம வயிறு நிரம்புமா

அத்தைப் பெத்த ரத்தினமே
அடியே என் மருக்கொழுந்தே
உள்ளதை நல்லா பேசிப்புட்ட
உம் மனசையும் எனக்கு காட்டிப்புட்ட
காத்திருக்கேன் வந்துவிடு

சரஸ்வதிராசேந்திரன்