என் பொழுது விடியாமல்
போனது நாளும்
உன்னிடம் அடகு வைத்த மனதை
என்னால் மீட்க முடியாததால்தானே
நான் பித்தனானேன்
ஊமை கண்ட கனவாய்
உள்ளுக்குள் வலிக்கிறது
உன் மயிலிறகு தடவல் விழைகிறது
கனவு கொடுத்த நீயே
என் உறக்கம் கலைக்கலாமா?
கண்ணே
உன்னிடம் வைத்த அன்பில்
நானொரு ஆலமரம் ஆம்
சூறைகாத்து வீசினாலும் சாயமாட்டேன்
பனித்துளியாய் நீ வீழ்ந்தாலும்
பூவான நான் உடையமாட்டேன்
புன்னகையுடன் காத்திருப்பேன்
அதென்னவோ நீ என்ன பேசினாலும்
எனது மண்டையில் ஏறுவதில்லைஉன்னை
முழுமையாய் ஏற்றதால்
உன் நினைவுகளில் கரைந்தே
என் கவிதைகள் உலவும்
என் நெஞ்சிருக்கும் வரை
சரஸ்வதிராசேந்திரன்
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக