சூடிக்கொடுத்த சுடர்க்கொடி

சூடிக்கொடுத்த சுடர்க்கொடி

ஆடிமாத்தில் ஆடிப்பூரத்தில் உதித்தவளாம்
சூடிக்கொடுத்த சுடர்க்கொடியான கோதை
மலருக்குள் இருக்கும் மணம் போல
மழலையவள் மனதில்பக்தியும் ஞானமும்

தந்தை விஷ்ணு சித்தரைக் காட்டிலும்
தத்தையவள் விஞ்சி நின்றாள் புலமையில்
நறுமணம் கமழும் மலர்களைக் கொய்து
பொறுமையுடன் எடுத்து மாலை தொடுத்தவள்

அரங்கனின் திருவிளை யாடல்களை தினமும்
அனுபவித்து தந்தை சொல்லச் சொல்ல
கோதையவள் கேட்டு மனதில் அரங்கன் மேல்
காதல் கொண்டு கணவனாகவும் வரித்துக்கொண்டாள்

அரங்கனுக்கு தினமும் கட்டும் மாலையை
அழகான தன்கழுத்தில் அணிந்து அகமகிழளானாள்
அறியாமல் மகள்செய்த தவறைக் கண்டு
அரண்டுபோன விஷ்ணு சித்தர் அரற்றினார்

தெய்வத்துக்குச் சாற்றும் மாலையில் சுத்தம் வேண்டும்
தொன்று தொட்டு வரும் பழக்கம் இது இனி வேண்டாம்
என்று சொல்லி வேறு மாலை கட்டிப்போனார் இறைவனோ
நன்றல்ல இது கோதை சூடிய மாலையைக்கேட்க

பேதளித்து நின்ற விஷ்ணு சித்தர் கலங்கினார்
பேதம் காட்டா இறைவனின் அன்பில் நெகிழ்ந்தார்
அலங்காரம் செய்து மணமகளாய் கொண்டுபோய்
அரங்கனின் சன்னிதானத்தில் விட்டுவிட

ஆண்டவனை காதலித்த கோதையவள்
ஆண்டவனுடனேயே கலந்து விட்டாள்
ஆதரவு தந்தே அரவணைத்துக் கொண்டான்
அரங்கனும் திருப்பாவைச் செல்வியை

சரஸ்வதிராசேந்திரன்